|
Het speelseizoen is alweer voorbij. En Tintel Toneel zit een beetje met gemengde gevoelens. Er is opluchting, omdat een wekenlange, ja, maandenlange periode van repeteren, en tijd zoeken om te repeteren en teksten te studeren nu voorbij is. Gedaan ook met de prestatiedrang en de faalangst. Gelukkig was de therapeute steeds aanwezig! (evenwel niet altijd nuchter). Tegelijkertijd is er een gevoel van gemis omdat het plezierig was om met mekaar samen te werken. Zoals te zien is in het clipje hiernaast. Maar er is ook een gevoel van tevredenheid, omdat het allemaal goed verlopen is, er was een zekere verbondenheid tussen de spelers en het publiek. Een mooie ervaring! Maar vooral is er nu een gevoel van dankbaarheid. Omdat jullie er waren, en ons de kans gegeven hebben jullie een mooie avond te mogen bezorgen. Omdat jullie ons beloonden met een deugddoend applaus, en vooral om jullie glimlach en woorden van waardering achteraf. Dat is altijd toch de grootste aanmoediging. Hopelijk zien we jullie spoedig weer op een volgende voorstelling! |
februari 2020
Turnhout by Night
Op zaterdag 18 januari 2020 werkten enkele Tintelaars mee aan de winterwandeling in Turnhout. De route bracht de deelnemers langs zeventien bezienswaardigheden, velen ervan met pop-upanimatie zoals bijvoorbeeld korte toneelvoorstellingen, sketches.
Zegeplein 15, vlakbij de Luizenpoort was ooit nog het thuisadres van Kleinkunsttheater De Luizenpoort vzw. En in 1959 vonden een tiental ambitieuze jonge theatermakers hier de ideale plek om op hun eigen eigenzinnige en moderne wijze de toneelkunst te bedrijven en ontwikkelen. Hun gedrevenheid was lonend, want hun bekendheid groeide en al vlug was het zaaltje te klein om alle toeschouwers plaats te bieden. In 1978 verhuisde de vereniging naar Hofpoort en doopte zichzelf officieel tot Hofpoortteater Elckerlijc.
De geboorteplaats van de meest succesvolle toneelvereniging uit de buurt was voor Tinteltoneel zeker de meest geschikte plek om de deelnemers van de winterwandeling te begroeten en kennis te laten maken met enkele pareltjes van de Kempense en Turnhoutse volkscultuur. Gespreid op een deken (“den beste Turnhouter heeft nog een seuzie gepikt”) lagen de props die elk bij een volksverhaal hoorde, en nu dankzij de vertelkunst van de gids de toehoorders het gure weer deed vergeten.
Relinde en Annemie bewaken de volksschatten.
Men kreeg de geschiedenis te horen van Klein Peerken, wiens klompen van maat 56 op tafel lagen. Het achturenmonster dat kwam zien of de kindjes al in bed lagen, had daar haar bijna menselijk gelaat op tafel liggen. En iets meer dan een gelaat had Frans Caers daar achtergelaten, en wel zijn hele hoofd, dat door de guillotine werd afgehakt, in het openbaar, op de markt van Turnhout op 12 maart 1857.